Op mijn 22^e overleed mijn moeder en stortte ik mij op een carrière. Hard werken en status vergaren, dat werd mijn (onderbewuste) doel. Ik heb in die tijd voornamelijk een beroep moeten doen op aangeleerde competenties en niet op mijn talenten. Het onderbuikgevoel negerend, verloor ik aan alle kanten energie en vertoonde ik schaduwgedrag. Ik beleefde geen plezier meer. Niet leuk voor mijn omgeving en voor mijzelf. Het was een langzaam ontwakend besef dat het anders moest en dat ik niet leefde in lijn met wie ik ten diepste ben. Als ik toen wist wat ik nu weet, dan wist ik dat ik vol in mijn schaduwgedrag zat en dat je dat niet lang vol houdt. Ik werd ongelukkig in mijn werk én privéleven en wist dat er iets moest veranderen. De vraag was wát… 

Vaak als je dit soort teksten leest lijkt het alsof ik op een mooie zaterdag ineens ‘zag’ hoe het zat. Niets van dat is waar. Dit is een hobbelig traject geweest van nu 10 jaar.

Ik kwam in aanraking met de ODC toen ik solliciteerde bij Bureau NegentigTien. De toelichting en coaching op mijn ODC-profiel heeft mijn blik op mijzelf en mijn werkende leven totaal veranderd. Ik realiseerde me ineens dat ik niet alles moet kunnen en overal goed in moet zijn.  Dat ik niet alle problemen in een organisatie op kan lossen en ik het gewicht van een heel bedrijf op mijn schouders voel.

Tijdens mijn eigen ODC coachingstraject werd mij duidelijk wat ‘werk’ voor functie had gekregen in mijn leven. Voor mij was werk een vlucht geworden, een vlucht van verdriet en de pijnlijke kant van mijn leven. Ik richtte mij op aspecten in mijn leven waar ik controle op had en waar ik mijn goede (en vooral niet-kwetsbare) kant kon laten zien, ik maakte werk veel te belangrijk. Werk werd mijn leven. Ik kon het niet meer loslaten en werd volledig in beslag genomen door mijn verantwoordelijkheden. Dat hield ik niet vol. Ik ben hiermee aan de slag gegaan en heb door mijn ODC-meting en mijn coach inzicht gekregen in mijn overtuigingen, wat mij triggert en mijn eigen ‘regelkring’. Ik heb nu inzicht in mijn eigen patronen en herken deze voordat ik in mijn schaduw ga staan.

Het werd mij keer op keer weer duidelijk dat het er juist over gaat waar je talent ligt en dat het waardevol is te weten waar je niet blij van wordt en waar je niet goed in bent. Toegeven en uit durven spreken dat ik ‘niet goed’ ben in aspecten van werk was doodeng, maar uiteindelijk een verrijking. Ik ontdekte mijn toegevoegde waarde en vooral welke onderdelen in werk ik vooral links moest laten liggen. Het is nog steeds work-in-progress, maar de stappen die ik de afgelopen 10 jaar heb gemaakt zijn enorm waardevol gebleken. Extra bijzonder om 10 jaar na het overlijden van mijn moeder mijn eigen coachingsbedrijfje te starten! Ik ga in ieder geval genieten van de reis!